Jeśli posiadasz konto na portalu - zaloguj się, jeśli go nie posiadasz zarejestruj się.
ROPUCHA ZIELONA (Bufo viridis)
Gromada: Płazy
Rząd: Płazy bezogonowe
Podrząd: Neobatrachia
Rodzina: Ropuchowate
Długość ciała wynosi od 5 do 10 (12) cm, przy czym samice, osiągające średnio 10,5 cm, przerastają samce, mierzące tylko 8,5. U źródeł dymorfizmu płciowego leży głównie różny przeciętny wiek zwierząt, a w mniejszym stopniu stan środowiska. Jasny, szary, szarożółty, popielaty lub oliwkowy grzbiet pokrywa ciemnozielone lub żywozielone plamkowanie, kształt plamy nie jest regularny. Pojawiają się tam i na bokach także pomarańczowoczerwone i czerwonawe kropki, gruczoły jadowe, których liczbą ropucha zielona nie może się równać z Bufo bufo. Brzuszna strona ciała obfituje z kolei w plamy koloru szarego lub też jest jednolicie szara. Skórę pokrywają brodawki. W czasie sezonu rozrodczego samce są bardziej zielone od bardziej szarych samic.
Zwierzę zamieszkuje lasy (choć według niektórych źródeł ich unika), zadrzewione stepy, krzaki, tereny trawiaste, stepy a także góry. Preferuje miejsca silnie nasłonecznione. Zapuszcza się nawet na półpustynie i pustynie. Bytuje na wysokości od poziomu morza do 4600 m n.p.m. w górach. Dobrze radzi sobie w środowisku zmienionym działalnością ludzką, jak parki i ogrody. Wykorzystuje nawet fontanny. Osobniki spotyka się w obszarach miejskich, zwłaszcza w południowej części zasięgu występowania: istnieją doniesienia o spotkaniu płaza w Bukareszcie. Zwierzęta spotykano nawet na skażonym terenie w okolicy dużych przedsiębiorstw przemysłowych i na stertach odpadów. Prowadzi nocny tryb życia. Wyrusza wtedy na polowanie. Dzień spędza w kryjówkach sporządzanych własnoręcznie lub będących dziełem gryzoni. Niekiedy jednak pozostaje aktywna i w dzień. Zwinniejsza od gatunku Bufo bufo, przemieszcza się za pomocą skoków. Poluje na bezkręgowce, jak owady, w tym chrząszcze i ich larwy, pająki. Ważną część jadłospisu dorosłego osobnika stanowią mrówki. Preferuje zdobycz chodzącą po ziemi. Wiosną w ich menu włączają się bezkręgowce wodne. W miastach często gromadzą się pod lampami, by polować na zwabione światłem owady. Często dorosłe osobniki poszczą podczas znajdywania sobie miejsca dla rozrodu. W zimie kryje się pod wykrotami, kamieniami lub w budynkach.
Rozmnażanie
Ropucha zielona nie ma specjalnych wymagań co do miejsca rozrodu. Przebiega on zarówno w zbiornikach stałych, jak i okresowych. Mogą to być bagna, stawy, jeziora, odnogi rzek i strumieni, a nawet rowy i kałuże. Wykorzystuje zbiorniki stworzone przez człowieka. Nigdy nie wybiera wody głębszej, niż pół metra. Nie widzi natomiast różnicy pomiędzy wodą słodką i słoną. Sezon rozrodczy, skorelowany z odpowiednią temperaturą wody (co najmniej 10 °C), rozpoczyna się w kwietniu lub maju. Samce wykształcają na przednich kończynach specjalne modzele. Zjawiają się ona na miejscu wcześniej, niż płeć przeciwna. Po zmierzchu rozpoczynają się nawoływania, które określa się nieraz jako najładniejsze spośród płazów Polski, porównuje się je do odgłosów wydawanych przez kanarka lub turkucia podjadka.
Gatunek obejmuje aneks II konwencji berneńskiej oraz aneks IV Dyrektywy Siedliskowej Unii Europejskiej. Chroni go także prawo w wielu krajów (w tym Polski − ropucha objęta jest ścisłą ochroną gatunkową). Poza tym stosuje się m.in. środki mające na celu zmniejszyć ilość ropuch ginących na drogach.
