Charakterystyka/ morfologia

Cebulica dwulistna to jedna z tych roślin, które jako pierwsze wyrastają spośród zeschniętych ubiegłorocznych liści. Ten gatunek byliny z rodziny hiacyntowatych zakwita, gdy do dna lasu docierają pierwsze wiosenne promienie słońca, przebijające się przez jeszcze nie ubrane w liście drzewa.

Występowanie/siedlisko:

Najczęściej można ją spotkać pośród buków. Czasami w grądach. Najchętniej rośnie na glebach wapiennych, gliniastych. Występuje głównie w Karpatach, najliczniej w Bieszczadach, Beskidzie Niskim i Podkarpaciu.  Sporadycznie można ją spotkać  na Śląsku, w Wielkopolsce i Pomorzu. Nie występuje w ogóle w Polsce północno – wschodniej. Przez Polskę przebiega północna granica zasięgu jej występowania.

Wygląd/kwitnienie:

Cebulica zimuje pod postacią cebulek, z których wyrasta pojedyncza łodyga. Roślina osiąga 10 – 25 cm. Nadziemną część oprócz łodygi tworzą liście – najczęściej dwa. Kwiatostan składa się z 2-10 kwiatów zebranych w grono. Kwiaty są koloru niebieskiego, mają fioletowe pylniki.  Każdy kwiat ma 6 pręcików.  Każdy kwiat ma średnicę ok. 2 cm, kształtem przypomina gwiazdę. Cebulica dwulistna kwitnie od marca do kwietnia.

     Status gatunku:

     Cebulica nie jest gatunkiem szczególnie zagrożonym wyginięciem. W ostatnich latach obserwuje się wzrost liczby jej stanowisk. Mimo to objęta jest w Polsce ścisłą ochroną gatunkową. Narażona jest na przekopywanie do ogródków działkowych. Niewykluczone, że właśnie dzięki temu pojawiają się nowe stanowiska stanowiące relikt opuszczonych ogrodów.

Ciekawostki: 

Bylina ta jest trująca. Świerzy sok może spowodować zapalenia skórne. W farmacji rozpoznawana jest pod nazwą „oszloch”. Dawniej sporządzano z niej napar stosowany przeciwko zaburzeniom krążenia i obrzękom.

Autor: Bartosz Dubiel